eugène savitzkaya

Gek van Parijs

2025 / Vertaling Eva Wissenburg
112 pagina’s / isbn 978 94 93350 27 4 / € 24,50 

Tja, in één alinea iets over Fou de Paris van Eugène Savitzkaya zeggen, dat kan gewoon niet. Minuit, de Franse uitgever, begon er ook al niet aan. Ze plaatsten een citaat.
De met de Prix Jacques Lacarrière 2024 gekroonde roman bestaat eigenlijk uit een vijftigtal prozagedichten die dan weer wel allemaal met elkaar verbonden zijn. 

Tussen het schuiven en schuren der tektonische platen van de Francofone literatuur zijn Savitzkaya's boeken als bossen vol zonderlinge wezens die in een rondedans van zinderende zinnen de loop van de rivier terugvolgen naar hun jeugd. Eerst was er Hervé Guiberts Fou de Vincent (in de planning bij Vleugels), nu is er een sprookje zoals er nooit eerder één geschreven werd, een boek vrijer dan alles wat ooit vrij is genoemd: Gek van Parijs. Er wordt hier geloeid, gebruld, geknisperd en gekneed in een vakkundig geweven web rond ene Hégésippe; dichter-haarstylist, dichter-flaneur. Hégésippe is alles verloren toen hij zijn geliefde verloor, alleen haar sjaal houdt hem nog warm, en nu flaneert hij door de gloeiende Parijse straten, onderwijl waarheden verkondigend als de hofnar van de koning. Valt de vorst of valt hij niet?
Op veilige afstand van zijn soortgenoten, die stuk voor stuk van de lopende band zijn gerold en zich zonder morren laten afzonderen en opsluiten, gaat Hégésippe op zoek naar een ander wezen om de soortgenoot van te worden, een bladgroenkorrelbroeder of mede-spaanstaartdrager, alles beter dan de mens.

Links | franse reeks | eugène savitzkaya