De debuutbundel van de Roemeen Daniel Banulescu (1960), Te voi iubi pân’ la sfârşitul patului (Ik zal je liefhebben tot het eind van het bed, 1993), begint met een pagina van de auteur over de auteur. De autobiografische aantekening eindigt met de volgende verzekering: ‘Hoewel hij honderden collega’s kent met meer talent dan hij, ontwaart de Auteur, in alle bescheidenheid en met weinig woorden, slechts drie grote kansen voor de Roemeense literatuur: de dichter Daniel Banulescu, de romanschrijver Daniel Banulescu en de toneelschrijver Daniel Banulescu.’ De grote kans die de ‘Auteur’ was, is twintig jaar later tot een vaste waarde van de postcommunistische Roemeense literatuur geworden – als dichter, als romanschrijver en als toneelschrijver.
links |
